مشاوران داخلی یا خارجی؟

البته در این نوشتار قصد بر آن نیست امروزه، برون سپاری در تمام عرصه‌ها تبدیل به یک مد شده است و شرکتها تا حدامکان سعی می‌کنند که برای کاهش هزینه ها به برون سپاری فعالیتهایشان بپردازند.

ظاهرا مشاوران نیز از دایره برون‌سپاری راه فراری ندارند و کمتر شرکتی دست به استخدام مشاوران مدیریتی می‌زند، بلکه تلاش می کند تا در قالب یک برنامه برون‌سپاری از مشاوران خارج شرکت استفاده کند، پروژه را به پایان برد و سپس کار مشاوران را پایان بخشد و به‌این ترتیب هزینه کمتری بابت مشاوره پرداخت کند.استیو اندریول، استاد دانشگاه ویلانوا در گروه IT و مشاور چندکشور معتبر ایالات متحده، در مقاله‌ای باعنوان «مشاوران در خانه مرغ» به این موضوع می پردازند که آیا داشتن مشاوران نیمه وقت یا تمام وقت برای یک شرکت مفیدتر است یا برون سپاری مشاوره مدیریت؟

او معتقد است که هم اکنون بسیاری از شرکتها، تمایل به جذب مشاوران خارجی برای پروژه‌های خود دارند، زیرا این کار هزینه کمتری برای آنها دارد. وی تفاوتهای مشاور داخلی با خارجی را چنین برمی‌شمرد: اول اینکه مشاوران داخلی در محیط شرکت کار کرده‌اند و با فرهنگ شرکت آشنا هستند، دوم آنکه از آنجا که مشاوران داخلی، دائمی هستند، باید نسبت به شکست یا موفقیت مشاوره خود، پاسخگو و مسئول باشند در حالی که یک مشاور خارجی، مشاوره می دهد و سپس کارش پایان می‌یابد و مسئول مشاوره‌هایی که داده است، نیست. این مسئولیت‌پذیری مشاوران داخلی آنها را مجبور به دقت و مطالعه بیشتر در حرفه خود می‌کند.

بعضی شرکتها این مشاوران خارجی را استخدام می‌کنند تا بتوانند پرستیژ شرکت را بالا ببرند، اما دسته‌ای دیگر، با هدف رشددادن و سرمایه‌گذاری برای آموزش مشاوران، آنها را استخدام می‌کنند و سپس به‌کار می‌گیرند.

حالت دوم بسی مطلوبتر به نظر می رسد. مشاوران داخلی با کمپانی زندگی می‌کنند فرهنگ الگوی تجارت و فرایندهای تولید سود شرکت را می‌آموزند.

آموزش، ثمربخش‌تر از استخدام خارجی است، زیرا یک نوع سرمایه‌گذاری است که بازده آن در آینده مشخص می‌شود.